Χειροτονήθηκε σε πρεσβύτερος ο διάκονος Γεώργιος Τρικκαλιώτης (φωτο/βίντεο)

Στον κατάμεστο από ευσεβείς πιστούς Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Στεφάνου Αρναίας, ιερούργησε σήμερα, Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014 (Κυριακή του Ζακχαίου), ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος μαζί με ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού.

Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία τέλεσε και την χειροτονία εις πρεσβύτερον του διακόνου π. Γεώργιου Τρικκαλιώτη, ο οποίος θα διακονεί ως δεύτερος εφημέριος στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό.
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης της Αρναίας απευθυνόμενος προς τον διάκονο Γεώργιο μίλησε για το ανώγειο της Πεντηκοστής που φαίνεται πυρακτωμένο για να τονίσει: «ζεις τούτη την ώρα την λαχτάρα του αρτιγέννητου και την φοβερή ικανοποίηση του ανθρώπου που απέρχεται από τον κόσμο τούτο γεμάτος και προσφέρει την ψυχή του και το σώμα του στον Θεό. Αγιώνεσαι αυτήν την στιγμή πνευματικά και το Πανάγιο Πνεύμα σκηνώνει μέσα σου».

Από αυτό το Ανώγειο θα ξεχωρίσω μια εικόνα είπε ο Σεβασμιώτατος: «Ο Κύριος έχει συνάψει τους μαθητές του και παίρνει το λέντιον και την λεκάνη και τους πλένει τα πόδια για να τους μοιράσει το αίμα και το σώμα Του. Η Σοφία του Θεού ενυπόστατη, ο Υιός και Λόγος του Θεού ενυπόστατος και μοιράζει το σώμα Του και εκχέει το αίμα Του. Μην ξεχνάς ποτέ ετούτη την λεκάνη και αυτό το λέντιον του Κυρίου. «Ος εαν θέλει γενέσθαι πρώτος έσται πάντων δούλος και Ος εαν θέλει γενέσθαι πρώτος έσται πάντων έσχατος». Αυτή είναι η δουλειά σου, η διακονία. Η λάμψη των κληρικών δεν βρίσκεται στην σπινθηρωβολούσα μίτρα, ούτε στα μεγάλα ιεροπρεπή άμφια. Βρίσκεται στην μεγαλοσύνη του λέντιου και στην λεκάνη που έπλυνε ο Κύριος τα πόδια των μαθητών του. Στην δύναμη που βρήκε ο Θεός να γίνει αλήτης υπέρ του ανθρώπου για να μπορέσει ο άνθρωπος να καθέξει Βασιλεία Θεού».



Στον λόγο του ο διάκονος π. Γεώργιος τόνισε τα εξής: 

 Δείτε την συνέχεια ΕΔΩ


«Σεβασμιώτατε,
Τούτη την ευλογημένη ώρα στέκομαι ενώπιόν Σας με φόβο και αγωνία, για να λάβω τον δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης, του Πρεσβυτέρου. Συλλογίζομαι πώς εγώ ο ανάξιος, θα συμμετέχω στο φρικτό αυτό μυστήριο της ιερωσύνης.
Έτσι το χαρακτηρίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και αναφέρει ότι «η ιερωσύνη ασκείται μεν στη γη, αλλά ανήκει στην τάξη των επουρανίων ταγμάτων. Δεν την καθίδρυσε ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος, ούτε αρχάγγελος, ούτε κάποια άλλη κτιστή δύναμη, αλλά ο ίδιος ο Παράκλητος. Αν και η ιερατική διακονία ασκείται από ανθρώπους, ο Κύριος την καθιστά τέτοια ώστε να φαίνεται ότι ασκείται από αγγέλους».
Πώς θα σταθώ ενώπιόν Σου Κύριε; Πώς θα δανείσω τα χέρια μου, το στόμα μου, τη φωνή μου σε Σένα;
Πώς θα σταθώ μπροστά στο άγιο θυσιαστήριο για να τελέσω το μέγα τούτο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και θα ζητήσω να κατέλθει το Άγιο Πνεύμα της ώρα της Αγίας Αναφοράς για να μεταβάλει τον άρτο και τον οίνο, σε Σώμα και Αίμα Χριστού;
Φόβος και αγωνία με διακατέχουν αυτή τη στιγμή, γιατί από απλός και ταπεινός διάκονος θα αξιωθώ να λάβω από τα χέρια σας Σεβασμιώτατε τη δυνατότητα να ασκώ εκτός από τις «επίγειες και τις ουράνιες υποθέσεις» όπως χαρακτηρίζει τα μυστήρια της Εκκλησίας ο Ιερός Χρυσόστομος.
Σε λίγο το οράριο που φοράω θα γίνει πετραχήλι και σ’ αυτό θα κρέμονται όλες οι ψυχές των ανθρώπων που θα διακονώ, κατά τον Άγιο Κόσμα τον Αιτωλό.
Αναλαμβάνω την ευθύνη να γίνω ο ποιμήν των προβάτων αυτών, ο ποιμήν που και την ψυχή αυτού θυσιάζει για τα πρόβατά του.
Ο ποιμήν που αφιερώνει όλη τη ζωή του για να μην χάσει ούτε ένα πρόβατο, ούτε έναν χριστιανό, κατά μίμηση του Αρχιποίμενος Χριστού.
Δοξάζω τον Κύριο, που μετά από τρία, περίπου, χρόνια διακονίας με κάλεσε να συνεχίσω το έργο της Εκκλησίας και να αφιερώσω την υπόλοιπη ζωή μου στη διακονία του λαού του Θεού, που τον διακόνησαν άγιοι, παραδοσιακοί ιερείς.
Αυτού του λαού που τον αγαπώ και τον πονάω, που χαίρομαι με την χαρά του, αλλά θλίβομαι και με τη θλίψη του.
Εύχομαι και προσεύχομαι να ανεβούμε μαζί τον δύσκολο αυτό δρόμο προς τον ουρανό για να συναντήσουμε τον Κύριό μας.
Παρακαλώ τον Θεό να μου δώσει τη δύναμη να ανταποκριθώ, όσο γίνεται καλύτερα στο δύσκολο αυτό έργο που μου αναθέτει η Εκκλησία. Να με καθοδηγήσει στο ορθό μονοπάτι και να με επαναφέρει αν τυχόν ξεφύγω από αυτό.
Παρακαλώ τον Κύριο να με αξιώσει να σταθώ μπροστά στο Άγιο Θυσιαστήριο, να τελέσω τα ιερά Μυστήρια, να ιερουργήσω τον λόγο της αληθείας και να κηρύξω το Ευαγγέλιο της Βασιλείας για τον ανακαινισμό και τη σωτηρία του λαού του Θεού.
Παρακαλώ η Θεία Χάρις να αναπληρώσει τις ατέλειες και τις αδυναμίες μου και να με καταστήσει άξιο ιερουργό των θείων μυστηρίων.
Αρχικά, ήθελα να ευχαριστήσω εσάς Σεβασμιώτατε που με εμπιστευτήκατε, με αγαπήσατε, και με καλείτε τώρα να μου δώσετε από τα άγια χέρια σας τον δεύτερο βαθμό της αγίας ιερωσύνης.
Σας ευχαριστώ και ζητώ να είστε στήριγμα πνευματικό στην περεταίρω ιερατική διακονία μου.
Στη συνέχεια να ευχαριστήσω τους Πνευματικούς μου Πατέρες. Το γέροντά μου από τη Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους π. Βενέδικτο, ο οποίος εδώ και 20 χρόνια με καθοδηγεί και με στηρίζει πνευματικά, καθώς και τον πνευματικό μου π. Χρυσόστομο, πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως, ο οποίος με οδήγησε στο δρόμο αυτό της ιερωσύνης, με εμπιστεύτηκε και συνεχίζει να είναι κοντά μου με πατρική αγάπη και να με στηρίζει στο δύσκολο έργο που έχω αναλάβει.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως την οικογένειά μου, τη σύζυγό μου και σε λίγο πρεσβυτέρα μου Ευαγγελία, που με θυσία και αυταπάρνηση είναι πάντα δίπλα μου και με υποστηρίζει.
Έχει και την ευθύνη της ανατροφής του μικρού μας γιου, Ιωάννη, που απαιτεί περίσσια υπομονής και κουράγιο. Ευχαριστώ και την υπόλοιπη οικογένειά μου, τους γονείς και τα αδέλφια μου που είναι πάντα εκεί όποτε τους χρειαστώ.
Τέλος άφησα την αναφορά μου σε μια αγία μορφή, που είναι και η πραγματική αιτία που βρίσκομαι σήμερα εδώ, μπροστά σε αυτό το Μυστήριο.
Είναι ο π. Βασίλειος Πραβήτας, ο οποίος εκοιμήθη πριν 15 χρόνια και είναι αυτός που από μικρά παιδιά μας είχε κοντά του στο ιερό των Αγίων Αναργύρων και μας ενέπνευσε την αγάπη για τον Χριστό και την Εκκλησία.
Ο φίλος και αδελφός από τότε, π. Στέφανος, τα θυμάται καλά. Χωρίς να το καταλάβουμε μας έβαλε στο πραγματικό νόημα της ζωής, της ζωής με τον Χριστό.
Είναι το παράδειγμά μας, είναι το πρότυπό μας και ελπίζω να μην τον απογοητεύσουμε.
Ζητώ τις προσευχές όλων σας για αυτή τη μεγάλη στιγμή και ζητώ να σταθείτε όλοι συνοδοιπόροι στο ταξίδι αυτό προς την άνω Ιερουσαλήμ.
Τέλος ζητώ να με συγχωρέσετε για ό,τι έχω πει ή έχω κάνει, αν στενοχώρησα ή αν σκανδάλισα κάποιον. Ζητώ ταπεινά συγγνώμη!
Και τώρα: «Ἐπίβλεψον ἐπ᾿ ἐμὲ τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ ἀχρεῖον δοῦλόν σου, καὶ καθάρισόν μου τὴν ψυχὴν καὶ τὴν καρδίαν ἀπὸ συνειδήσεως πονηρᾶς· …Σοὶ γὰρ προσέρχομαι κλίνας τὸν ἐμαυτοῦ αὐχένα καὶ δέομαί σου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, μηδὲ ἀποδοκιμάσῃς με ἐκ παίδων σου…».
Για την Romfea.gr, Χρήστος Καναρόπουλος